Danas, u Sarajevu, grad je ponovo pokazao koliko zna da voli i poštuje svoje legende. Na hiljade ljudi okupilo se kako bi ispratilo Halida Bešlića, jednog od najomiljenijih muzičara i simbola bosanske duše, na njegov poslednji put. Dženaza-namaz legendarnom pevaču klanjana je u Gazi Husrev-begovoj džamiji, duhovnom srcu Sarajeva, gde se generacijama okupljaju vjernici i gde se danas, uz tugu i dostojanstvo, oprostilo od čoveka čije su pesme pratile živote miliona.

Ulice glavnog grada Bosne i Hercegovine bile su ispunjene tišinom, suzama i molitvom. Hiljade građana, ne samo iz BiH, već i iz regiona i dijaspore, došlo je da se zahvali umetniku koji je decenijama prenosio emociju i toplinu kroz stihove i melodije.

Dženaza u Gazi Husrev-begovoj džamiji – trenutak zajedničke tuge

Tačno u 13:30 sati, u dvorištu Gazi Husrev-begove džamije, počela je dženaza. Predvodio ju je dr. hafiz Mensur ef. Malkić, direktor Uprave za vjerske poslove Rijaseta Islamske zajednice u BiH. Njegov smiren glas i dostojanstven ton pratili su svaku rečenicu molitve, dok su prisutni stajali u tišini, svjesni da prisustvuju istorijskom trenutku – oproštaju od čoveka čiji je glas bio sinonim za Bosnu i Hercegovinu.

Miris tamjana, šum vjetra i lagano povijanje zastava na Baščaršiji stvarali su atmosferu dubokog poštovanja. Tabut s tijelom Halida Bešlića bio je prekriven zelenim platnom, simbolom vjere i spokoja, dok su oko njega stajali najbliži članovi porodice – supruga, sin, unuci i prijatelji.

Prisustvo naroda

Ono što je ovaj događaj učinilo posebnim jeste prisustvo naroda. Nije bilo granica među prisutnima – došli su mladi i stari, poznati i anonimni, ljudi različitih vera i nacionalnosti. Svi su delili isti osećaj – zahvalnost i poštovanje.
Mnogi su poneli cvijeće, neki su nosili slike, a pojedini su tiho puštali njegove pesme na mobilnim telefonima, kao lični gest sećanja.

U masi su se mogli videti i brojni umetnici, političari i javne ličnosti koji su želeli da odaju počast čoveku koji je ostavio dubok trag ne samo u muzici, već i u društvu.

Put kroz Ferhadiju i Titovu ulicu – tišina kao najglasniji govor

Nakon dženaze, tabut s tijelom Halida Bešlića krenuo je iz dvorišta džamije. Procesija se polako kretala kroz Ferhadiju i Titovu ulicu, dve najpoznatije sarajevske ulice. Na hiljade građana poredalo se s obe strane puta, stvarajući ljudski zid poštovanja.

Bila je to tišina koja govori više od riječi. Niko nije govorio naglas, ali se u svakom pogledu videla emocija. Ljudi su dizali ruke u dovu, neki su plakali, dok su drugi tiho šaputali stihove Halidovih pesama.

Simbolika puta

Ova ruta nije bila slučajna. Ferhadija i Titova su ulice koje su pratile Halida kroz njegov život – tu je počinjao prve nastupe, tu su bili koncerti, kafane, druženja, intervjui. Danas, iste te ulice postale su put ispraćaja, a svaka fasada, svaka kaldrma nosila je deo njegove priče.

Kako je povorka prolazila, građani su bacali ruže, a pojedini su na prozorima palili sveće. Sarajevo je ćutalo, ali je u toj tišini odjekivala zahvalnost.

Drugi deo dženaze – ukop na Gradskom mezarju Bare

Nakon što je procesija završila svoj put kroz centar grada, tabut je prenesen na Gradsko mezarje Bare, gde je obavljen ukop. Taj drugi deo dženaze predvodio je mr. Muhamed ef. Velić, dugogodišnji Halidov prijatelj i imam koji ga je pratio kroz brojne životne faze.

Efendija Velić je, po ličnoj želji porodice Bešlić, preuzeo tu čast jer je Halid gajio posebno poverenje prema njemu. Njegov govor bio je kratak, ali dubok, prožet emocijom i sećanjem.

Rekao je, između ostalog:

„Odlazimo od Halida s tugom, ali i s ponosom. Bio je čovjek naroda, glas običnog čovjeka, most između generacija i srca koja su se prepoznavala u njegovoj pjesmi.“

Te reči pratio je jecaj iz mase, dok su hiljade ruku podignute ka nebu.

Atmosfera na ukopu

Ukop je obavljen u 15 sati, po pravilima islamske tradicije. Sunce je lagano tonulo prema zapadu, a na groblju se osećala kombinacija tuge i mira. Kao da je i priroda želela da se oprosti od umetnika koji je opevao njen duh.

Tokom ukopa, porodica i najbliži prijatelji stajali su pored mezara, dok su efendije učile dovu. Suze su se mešale s tišinom, a iz daljine se čulo lagano pevanje prisutnih – stihovi Halidovih pesama pretvoreni su u molitvu.

Ključni momenti ceremonije

• 13:30 sati: Početak dženaze u Gazi Husrev-begovoj džamiji.

• 14:00 sati: Procesija kroz Ferhadiju i Titovu ulicu.

• 15:00 sati: Ukop na Gradskom mezarju Bare.

• Predvodnici: dr. hafiz Mensur ef. Malkić i mr. Muhamed ef. Velić.

• Prisutni: Hiljade građana iz BiH i inostranstva, porodica, prijatelji i kolege.

Ljubav naroda prema Halidu

Ono što je možda najjače obeležilo današnji dan jeste ljubav naroda. Malo je umetnika koji su doživeli da ih narod ispraća kao člana porodice. Halid Bešlić je bio upravo to – „domaći čovjek“ u svakom domu, glas koji je znao da uteši i razveseli.

Njegove pesme bile su sastavni deo života: svadbi, rastanaka, kafanskih večeri i porodičnih okupljanja. Zato je i dženaza bila više od verskog čina – bila je zajednička pesma zahvalnosti.

Ljudi su govorili da je Halid „otišao kako je i živio – skromno, dostojanstveno, u narodu i s narodom“. Taj duh, ta jednostavnost i otvorenost, razlog su što su se hiljade ljudi okupile, mnogi i iz drugih zemalja, kako bi ga ispratili.

Poruka imama Velića i porodična snaga

U svom završnom obraćanju, efendija Muhamed Velić naglasio je da Halid Bešlić nije bio samo umetnik, već dobri čovjek, komšija i prijatelj. Zahvalio je porodici na snazi i dostojanstvu koje su pokazali, ističući da su svojim ponašanjem očuvali sve ono što je Halid predstavljao.

Porodica Bešlić, iako slomljena tugom, zahvalila je svima na podršci, rekavši da njihov otac, suprug i deda nikada neće biti zaboravljen, jer je živ u pesmama, uspomenama i ljubavi ljudi.

Današnji dan u Sarajevu ostat će upamćen kao dan kada se grad poklonio jednom od svojih najvećih sinova. Dženaza i ukop Halida Bešlića nisu bili samo oproštaj od pevača, već odavanje počasti simbolu, prijatelju i čoveku koji je zadužio generacije.

Halid Bešlić otišao je tiho, ali dostojanstveno – onako kako je i živeo. Njegove pesme i njegov karakter nastaviće da žive među ljudima, u pričama, na radiju, u svakoj svadbi i svakom trenutku kada se zapeva iz srca.

Dženaza u Gazi Husrev-begovoj džamiji i ukop na Barama bili su ogledalo Bosne – jednostavni, iskreni, puni emocije. U toj tišini Sarajeva odjekivala je najjača poruka: da umetnost, iskrenost i ljudskost ne umiru.

Halid Bešlić je otišao s ovog sveta, ali je ostavio za sobom neprolaznu pesmu života, koja će i dalje spajati ljude — baš onako kako je to radio čitavog svog života.