Rođen 26. aprila 1910. godine u Tuzli, Mehmed Meša Selimović potiče iz ugledne bosanskohercegovačke porodice. Svoje osnovno i srednje obrazovanje stekao je u rodnom gradu. Bio je jedan od najpoznatijih pisaca u bivšoj Jugoslaviji, a njegova dela su bila bezvremenska.
Sam Meša Selimović je otkrio da potiče iz srpske porodice Vujović. Diplomirao je na Filozofskoj akademiji u Beogradu i pre Drugog svjetskog rata bio profesor u rodnoj Tuzli. Zbog progona od strane bosanskih komunista, preselio se u Beograd, gdje je ostao do svoje smrti. Umro je u dobi od 72 godine, mirno zaspavši dok je gledao finalnu nogometnu utakmicu Svjetskog prvenstva na televiziji. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana, a nakon njegove smrti vlasti SR BiH su pokušale prenijeti njegove posmrtne ostatke u Sarajevo, što se nikada nije ostvarilo. Na jednom događaju u Kutku za knjigu u Zagrebu, postavljeno mu je pitanje o njegovom identitetu, na što je mirno odgovorio: “Do 1941. godine osjećao sam se Srbinom, ali se nisam pitao zašto. Od 1941. znao sam zašto sam takav.” U svom testamentu iz 1976. godine, Selimović je Srpskoj akademiji nauka i umetnosti napisao:
“Potječem iz muslimanske porodice,a po nacionalnosti sam Srbin. Smatram se dijelom srpske književnosti, a književno stvaralaštvo Bosne i Hercegovine doživljavam kao integralni dio srpskohrvatskog književnog jezika.” Izrazio je duboko poštovanje prema svom porijeklu i odlučnosti, budući da su te komponente oblikovale njegovu osobnost i opus. Mehmed Meša Selimović je najpoznatiji po djelima kao što su “Derviš i smrt”, “Tvrđava”, “Ostrvo”, i druga, koja često istražuju univerzalne teme života, smrti, religije, i ljudske sudbine
