Fudbalska priča Radeta Bogdanovića je zanimljiva. Pogotovo otkako je počeo u rodnom Sarajevu. “Kao i svaki klinac u Sarajevu u to vrijeme igrao sam fudbal. Bio sam u školskoj ekipi Radojka Lakić. Na utakmici 1982. godine moj tadašnji drug Duško Bajić, Josip Bukal, Čika Radović, Sulejman Kulović i svi mladi trenerski štab me primetio.Već 1982. godine sam bio na poligonu i još uvek se živo sećam te scene.Naš čuveni crni ološ jul,plavi šorc,bele majice,borovo plave patike.Igrali smo loptu,nametali sebe, i primljen sam u Ze Selekciju Žrzeznice, u generaciji Gorana Gutalja, Suada Katane, Dragana Kovača… .stvarno dobra generacija, pre svega, a neki od njih su i dalje pravili sjajne karijere, ali To je ono čega se tako rado sjećam tog perioda, jer su to bili zaista sjajni ljudi – rekao je Bo Gdanović u intervjuu za “Mocart Sports”.
“Bio sam relativno mlad kada sam debitovao u Želji, imao sam samo 17 godina i 10 mjeseci. Po mom mišljenju, u Želji sam našao najbolju i najpoznatiju generaciju igrača koji su igrali u Kupu UEFA i po. Finale Branislav Beljan, Mirsad Bardžić, Komšić, Ćorić, Radmir Mihajlović, Nikola Nikić.To je bilo jula 1988. 4. septembra sam debitovao protiv splitskog Hajduka.Svi seniori su me tada odlično prihvatili, a posebno Beni Bergjan, Radmiro Mihajlo Vic i Fiko Bartic.Ovo je jako vazno.Radmiro Mihajlovic je kao igraca ostavio najbolji utisak na mene i kasnije je imao najbolju karijeru.Foker jak, znao je da blokira,udari,skoci.Ovo je bio najlepsi period karijera i zivot, jer su kasnije dosli veliki klubovi, velike hajke i veci problemi, takmicenja, a zapad je bio cudo. Uvijek se sjecam famozne parole Ivice Osima koji je govorio da je zeljeznic jedan od zadnjih brendova u bivsoj Jugoslaviji, a kada su ga pitali: A Grbavica?, rekao je: “Uvijek grbav, uvijek bahat”.
