Aleksandar Saša Popović je poznata ličnost srpske muzičke scene, prepoznatljiv kao muzičar, harmonikaš, osnivač benda Slatki greh i direktor produkcijske kuće Grand. Rođen je 24. aprila 1954. godine u Novom Sadu, a od 1996. godine živi i radi u Beogradu. Njegov privatni život takođe privlači pažnju javnosti.
Od 1997. godine u braku je sa poznatom folk pevačicom Suzanom Jovanović, s kojom ima ćerku Aleksandru, rođenu 1999. godine. Takođe, Saša je prihvatio i Suzaninog sina Danijela iz njenog prvog braka kao sopstveno dete, pokazujući time duboku porodičnu povezanost.
Detinjstvo, mladost i obrazovanje
Saša Popović je odrastao u Novom Sadu, u porodici koja je imala snažne muzičke korene. živeo je sa bakom, dedom, roditeljima i starijom sestrom u parohijskom domu pored Nikolajevske crkve, gde je njegov deda službovao. Kako je sam priznao u jednom intervjuu, bio je veselo, nestašno, ali poslušno dete.
Od malih nogu pokazivao je sklonosti ka igrama i sportu:
- Najviše je voleo klikere, koje je igrao i tokom srednje škole.
- Još veću strast imao je prema fudbalu, koji je igrao sate i sate na igralištu blizu kuće.
- Njegov otac ga je prvi put odveo na utakmicu FK Vojvodina kada je imao osam godina, što je dodatno pojačalo njegovu ljubav prema sportu.
- Kao mladić, trenirao je fudbal u Vojvodini i sanjao da postane profesionalni fudbaler.
Međutim, muzička tradicija porodice Popović nije mogla biti zanemarena. Njegov otac, talentovani muzičar koji je svirao gitaru, klavir i violinu, kao i pevao na Radio Vojvodini, imao je želju da Saša nauči da svira harmoniku. Zato mu je 1964. godine kupio harmoniku i upisao ga u nižu muzičku školu. Iako je mladi Saša tada više želeo da igra fudbal sa drugovima, sate je provodio vežbajući sa ocem.
Školske godine i prvi koraci u muzici
Iako su ga interesovale razne aktivnosti, u osnovnoj školi je bio odličan đak. Nakon toga je upisao Gimnaziju “Jovan Jovanović Zmaj”, gde je došlo do ključnog trenutka za njegovu muzičku karijeru.
Njegova profesorka muzičkog pitala je da li neko od đaka svira neki instrument, jer je škola planirala da osnuje školski orkestar. Saša se javio, nadajući se da će tako moći da izbegava časove, ali desilo se suprotno. Probe su bile posle nastave, što ga je dodatno angažovalo u muzici. Prelomni trenutak dogodio se na času istorije, kada ga je profesorka zamolila da odsvira neku pesmu. Njegova izvedba starogradskih pesama – “Tamo daleko”, “Na te mislim”, “Što se bore misli moje” – oduševila je i profesorku i njegove drugove.
Sa školskim orkestrom počeo je da nastupa na priredbama i takmičenjima, što je dodatno produbilo njegovu strast prema muzici. U 17. godini je sa rođakom i prijateljem osnovao mali orkestar, sa kojim su nastupali na rođendanima i porodičnim slavljima. Nakon jednog nastupa na svadbi, počeli su da dobijaju sve više poziva da sviraju na raznim proslavama, što je bio njegov prvi ozbiljniji kontakt sa profesionalnim muzičkim svetom.
Zaključak
Saša Popović je od ranog detinjstva pokazivao talent za muziku, ali i ljubav prema sportu. Ipak, sudbina ga je odvela putem muzike, zahvaljujući porodičnom nasleđu i sopstvenom trudu. Počevši od dečaka koji je igrao fudbal na novosadskim igralištima, preko mladića koji je oduševljavao publiku harmonikom, do osnivača jednog od najpoznatijih muzičkih sastava u regionu – njegov put bio je ispunjen radom, trudom i ljubavlju prema muzici.
Danas, kao osnivač produkcijske kuće “Grand”, Saša Popović nastavlja da oblikuje muzičku scenu Balkana, podržavajući nove talente i donoseći inovacije u svet estrade.
