Vest o smrti Halida Bešlića, jednog od najvećih muzičkih simbola Balkana, pogodila je milione ljudi širom Bosne i Hercegovine, regiona i dijaspore. Njegov glas, njegova skromnost i njegova pesma duboko su se utkali u kolektivno pamćenje naroda, postavši deo porodičnih uspomena, svadbi, rastanaka i susreta.
Odlazak Halida nije ostavio prazninu samo u svetu muzike, već i u srcima ljudi koji su ga doživljavali kao prijatelja, komšiju i glas koji uvek donosi utehu. Upravo zato, širom zemlje i regiona ljudi pronalaze lične i emotivne načine da mu odaju počast.
Među njima se posebno istakao Zvonko Kovačević Munja, stanovnik Tuzle, koji je na Trgu slobode osmislio jedinstveni simbolični gest — zapalio je 72 svijeće i položio 72 ruže u čast 72 godine života Halida Bešlića. Njegov čin postao je snažna poruka ljubavi, poštovanja i zahvalnosti prema umetniku koji je ostavio neizbrisiv trag.
1. Simbolika svijeća i ruža
Zvonko Kovačević Munja, poznat kao čovek koji često reaguje emotivno na događaje koji potresaju njegov grad, ovog puta je pronašao način da svoju tugu pretvori u svetlo sećanja.
Na Trgu slobode, u samom srcu Tuzle, uredno je poređao 72 svijeće i pored svake položio po jednu crvenu ružu. Taj prizor, jednostavan, ali duboko dirljiv, odmah je privukao pažnju prolaznika i medija.
Svaka svijeća predstavljala je jednu godinu Halidovog života, dok su ruže simbolizovale ljubav, poštovanje i toplinu koju je Bešlić delio sa svojom publikom. U tišini večeri, svetlost plamenova osvetljavala je trg, pretvarajući ga u svojevrsno mesto tihe komemoracije. Ljudi su prilazili, palili dodatne svijeće, polagali cvijeće, i u suzama pevali stihove njegovih pesama koje su obeležile generacije.
“Nisam ga poznavao lično, ali sam odrastao uz njegove pesme. Ovo je najmanje što sam mogao učiniti,” izjavio je Zvonko za prisutne novinare.
Ovaj gest nije bio politički, niti organizovan — bio je lično svedočanstvo čoveka koji je osećao potrebu da se oprosti na način koji izražava duboko ljudsku emociju: tugu, zahvalnost i poštovanje.
2. Halid Bešlić – simbol ljudskosti i narodne muzike
Halid Bešlić bio je više od pevača. Bio je simbol iskrenosti, običnog čoveka, glas naroda koji je znao da peva o ljubavi, tugi, nostalgiji i časti. Njegova karijera, koja je trajala više od pola veka, ostavila je iza sebe pesme koje su postale evergrini narodne muzike.
Njegove interpretacije poput:
-
„Miljacka“,
-
„Romanija“,
-
„Prvi poljubac“,
-
„Ja bez tebe ne mogu da živim“
postale su deo kulturnog identiteta regiona.
Svaka od tih pesama nosila je delić njegove duše, i zato nije iznenađenje što su se nakon njegove smrti ljudi spontano okupili širom Bosne i Hercegovine da mu odaju počast upravo kroz muziku — njegov jezik i njegova emocija.
Halid je preminuo u 72. godini života, nakon kratke, ali teške borbe s bolešću. Bio je hospitaliziran krajem avgusta na Kliničkom centru Univerziteta u Sarajevu, ali se nažalost nije oporavio. Vijest o njegovom odlasku proširila se brzinom svetlosti, izazivajući talas tuge od Sarajeva do Zagreba, Beograda, Podgorice, pa čak i među brojnim fanovima u Nemačkoj, Austriji i Kanadi.
3. Reakcije poznatih ličnosti
Od trenutka kada je potvrđena vest o njegovoj smrti, oglasili su se brojni umetnici i javne ličnosti iz regiona, izražavajući nevericu, tugu i zahvalnost.
Među prvima su to učinili:
-
Dino Merlin, koji je istakao da je Halid bio “čovek koji je spajao narode i generacije.”
-
Zdravko Čolić, koji ga je opisao kao “glas koji je obeležio jedno vreme i jedan narod.”
-
Lepa Brena, koja je naglasila da je Halid bio “ne samo kolega, već prijatelj i inspiracija.”
-
Haris Džinović, Alka Vuica, Marija Šerifović i Ana Bekuta, koji su delili uspomene na zajedničke nastupe i druženja.
Ova zajednička tuga muzičara svih žanrova pokazala je da Halid Bešlić nije pripadao samo jednom stilu muzike — on je pripadao svima. Njegova harizma, skromnost i otvorenost učinile su da ga ljudi osećaju kao deo sopstvenih života.
4. Okupljanja građana i masovna sećanja
U Sarajevu, gradu koji je za Halida bio i dom i inspiracija, građani su se spontano okupili ispred Skenderije, gde su uz pesmu i suze ispratili legendu.
Stihovi njegovih pesama odzvanjali su ulicama, a prisustvovale su sve generacije — od mladih koji su ga upoznali kroz novije nastupe, do starijih koji su svedočili njegovim prvim koncertima.
U isto vreme, i u Tuzli je vladala tiha atmosfera pijeteta. Ljudi su se pridružili Zvonkovom gestu na Trgu slobode, donoseći dodatne sveće i cveće. Neki su ostavljali poruke sa rečenicama poput:
“Hvala ti za sve emocije, Halide.”
“Tvoje pesme će živeti zauvek.”
Za nedelju u 17 sati, najavljena su masovna okupljanja širom Bosne i Hercegovine, regiona, ali i u dijaspori. Građani iz Nemačke, Austrije, Švedske i Kanade planiraju simbolične skupove uz Halidovu muziku, kako bi zajednički obeležili život i delo čoveka koji je spojio ljude svih vera, nacija i granica.
5. Šira poruka – sećanje koje ujedinjuje
Gest Zvonka Kovačevića Munje u Tuzli nije samo lokalni čin — on je simbol univerzalne ljudske potrebe da se oda poštovanje onima koji su obeležili naše živote.
U vremenu kada su društva često podeljena, ovakvi trenuci pokazuju da muzika, empatija i sećanje imaju moć da ujedine ljude bez obzira na razlike.
Halid Bešlić bio je pevač koji je pevao o ljubavi, časti i sudbini — temama koje su zajedničke svima. Njegova smrt nije kraj jedne karijere, već početak jednog kolektivnog sećanja koje će trajati kroz pesme, priče i ovakve male, ali duboke geste kao što su svijeće i ruže u Tuzli.
Oproštaj Tuzlaka Zvonka Kovačevića Munje od Halida Bešlića nije bio samo čin žalosti — bio je izraz poštovanja prema umetniku koji je svojom muzikom povezivao srca i generacije.
Zapaljenih 72 svijeće i položenih 72 ruže pretvorile su trg u simbol ljubavi i sećanja, podsetivši sve da prava umetnost nikada ne umire.
Halid Bešlić je otišao, ali njegov glas i pesme nastavljaju da žive. One su most između prošlosti i sadašnjosti, između onih koji su ga poznavali i onih koji će tek otkriti njegovo delo.
U svakom stihu, u svakoj melodiji, i u svakoj upaljenoj svijeći — živi duh jednog čoveka koji je ostavio neizbrisiv trag u istoriji narodne muzike i u srcima običnih ljudi.
