Jovanka Broz, bivša prva dama Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, poznata je samo kao supruga Josipa Broza Tita. Međutim, njen doprinos zemlji seže daleko od ove uloge. Ne samo da je tokom rata pokazala izuzetnu snagu i hrabrost, već je pomagala i služila na raznim državnim pozicijama. Jovanka je vredna učenica i nakon diplomiranja je odličan đak i ne plaši se da preuzme bilo koji zadatak. Njena punđa i besprijekoran stil također su nezaboravni atributi. Jovanka je rođena u uglednoj porodici ličkih Budisavljevića, a nakon okupacije Jugoslavije 1941. godine postala je članica Saveza komunističke omladine (SKOJ). Poslije je radila u Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP), a u ljeto 1942. pristupila je Savezu komunističke omladine (SKOJ). U sastav 2. ličke brigade kasnije se priključila 1. lička ženska četa.
Cijeli rat pratila je 6. ličku diviziju od Like do Drvara, gdje je obavljala dužnost političkog komesara Partizanske bolnice. Kasnije je sa divizijom prešla na beogradski i sremski front. Uprkos tome što je tokom rata dva puta ranjavana, za hrabrost je odlikovana Ordenom za hrabrost. Krajem 1945. godine prelazi u Beograd da radi kao Titova sekretarica i vodi porodične poslove u Titovoj rezidenciji u Užičkoj 15 i Belom dvoru. Nakon Titove operacije 1947. njihova veza se zbližila i na kraju prerasla u ljubav. Vjenčali su se 15. aprila 1952. godine, a brak su javno objavili u septembru iste godine. Počela je da studira književnost, ali je morala da prekine studije zbog brojnih obaveza. Godine 1953. otpuštena je iz JNA kao potpukovnik. Udala se za Tita kada je imala 28, a on 60. Poslednje tri godine Titovog života bilo joj je zabranjeno da ga vidi.
Nakon Titine smrti, ona je u spavaćici nasilno odvedena iz svog doma na Užći 15, a nije joj bilo dozvoljeno ni da joj odnese lične stvari. Od tada je Jovanka u kućnom pritvoru u trošnoj staroj vili u Dedinju, koja nema grejanje i prokišnjava. Ona nema lične dokumente ni zdravstvenu knjižicu i vezana je za kuću od 2007. godine. U svom posljednjem intervjuu, Giovanka je rekla da nije imala namjeru da napusti svoj dom jer nije imala sredstava za to i ne želi da povrijedi druge svojim bolom. Zatim opisuje svakodnevni život svog siromašnog života, ali napominje da su se stvari od tada promijenile.
